Jesper heeft MS, toch kan hij dragen!

“De droom om vader te kunnen worden had ik eigenlijk al achter me gelaten. Het was gewoonweg niet reëel: ik kon nauwelijks lopen, alleen met een rollator of rolstoel. Fietsen ging ook steeds lastiger. Door alle ontstekingen in mijn lijf was ik constant moe en had ik geen energie om iets te ondernemen. Vooral erg zwaar ook voor mijn vrouw, omdat zij naast haar fulltime baan ook nog de zorg voor mij op zich moest nemen. Ik viel in die tijd vaak en lag zeker een paar keer per jaar in het ziekenhuis omdat ik iets had gebroken. De kinderwens die ik mijn hele leven heb gehad moest ik laten gaan.”

Toen Jesper hoorde van mogelijkheden voor stamceltransplantatie in onder andere Zweden en Rusland, hoefde hij niet lang na te denken. “Ik wilde daar heel graag voor gaan. Uiteindelijk kreeg ik in Rusland de kans. Beste spannend want er zat ook een groot risico aan zo’n operatie. Toch heb ik geen moment getwijfeld en daar ben ik nog steeds enorm dankbaar voor: een dag nadat ik mijn stamcellen weer terug kreeg kon ik mijn tenen weer bewegen. Sindsdien is het alleen maar bergop gegaan.”

Zijn leven is sinds de stamceltransplantatie enorm veranderd. “Ik kan weer lopen en lange afstanden fietsen. Maar wat ik het allerfijnste vind is dat ik mijn zelfstandigheid terug heb. Ik verzorg het huishouden, kan erop uit. Dat betekent ook dat mijn vrouw van 100% zorg naar 80% tijd voor zichzelf is gegaan. Ik had nooit meer gedacht vader te worden. Maar nu het zo goed met me gaat hebben we het aangedurfd en verwachten we in de zomer ons eerste kindje. Daar kijk ik enorm naar uit omdat ik de meeste tijd met de baby zal doorbrengen. Ik ga haar volledig verzorgen mijn vrouw blijft fulltime werken. Dat betekent natuurlijk best wat in de voorbereidingen. Daar zijn we nu heel bewust mee bezig: een aangepaste babykamer en verschoningsplek, zodat ik altijd kan zitten als ik de baby vast houd. Een verrijdbaar wiegje en een aanpassing aan de rollator zodat de maxi Cosi daar op past. Daar zijn de opa’s heel druk mee, die verzinnen iedere keer iets handigs voor mij. Eigenlijk kan ik alles prima zelf, ik moet er alleen van tevoren iets meer bij nadenken.”

Ik heb Kay ontmoet toen ze een spinning marathon organiseerde om geld op te halen voor stamceltransplantatie. Ik was meteen enthousiast over de ByKay draagsystemen en heb een aantal stellen uit onze vriendengroep een babydrager kado gedaan bij de geboorte van hun kindje. Ik had nooit kunnen bedenken dat ik zelf ook nog een drager zou mogen gebruiken. Op de 9 maanden beurs in Amsterdam zijn we in de beursstand van Kay geweest. Daar hebben mijn vrouw en ik allebei verschillende draagsystemen geprobeerd en we hebben allebei een click carrier aangeschaft, zodat ik de drager niet hoef te verstellen. Ik denk dat dragen voor mij niet alleen heel prettig is maar bijna onmisbaar in het goed verplaatsen van de baby. Ik vind het nog steeds prettig om mijn handen vrij te hebben, ook al val ik niet meer. Maar met de baby zal ik de rolstoel of rollator meer gebruiken, zeker in het begin, om me zekerder te voelen. Dan is dragen wel een uitkomst. En als ik de hele dag doorbreng met ons kindje lijkt het me gewoon heerlijk om te dragen! Op dit moment heb ik een pop van Kay te leen om mee te oefenen; hoe meer ik het al gewend ben hoe gemakkelijker het straks zal gaan. Bovendien kan ik dan uitproberen of er voor mij nog aanpassingen nodig zijn aan de click carrier om het aandoen gemakkelijker te maken. Kay heeft al aangeboden hierin graag mee te denken. Dus daar zijn we nu fanatiek mee bezig. Maar ik kan niet wachten om tot ik onze dochter erin mag dragen!”